توسعه‌دهندگان Tor هیچ راهی برای ردیابی کاربران Tor ندارند. همان محافظت‌هایی که افراد بد را از شکستن ناشناسی Tor باز می‌دارد، ما را نیز از دانستن آنچه درحال وقوع است باز می‌دارد.

Some fans have suggested that we redesign Tor to include a backdoor. این ایده دو مشکل دارد. اول، از نظر فنی سیستم را بسیار ضعیف می‌کند. داشتن یک راه مرکزی برای پیوند کاربران به فعالیت‌های‌ آن‌ها، حفره‌ای برای همهٔ انواع مهاجمان است؛ و سازوکارهای سیاست لازم برای اطمینان از رسیدگی درست به این مسئولیت عظیم و حل‌نشده است. دوم، افراد بد در هر صورت گرفتار این موضوع نمی‌شوند، زیرا آنان از ابزارهای دیگری برای اطمینان از ناشناسی خود استفاده می‌کنند (سرقت هویت، به خطر انداختن رایانه‌ها و استفاده از آن‌ها به عنوان نقاط جهش و غیره).

این درنهایت بدین معناست که محافظت از خود در برابر خطرات و مشکل‌های امنیتی که می‌تواند از هرکجا بیاید مسئولیت مالکان وب‌سایت است. این تنها پذیرفتن بخشی از هزینهٔ لازم برای استفاده از مزایای اینترنت است. شما باید آمادهٔ امن‌سازی خود در برابر عناصر بد از هرکجا که ممکن است بیایند، باشید. ردیابی و نظارت دوچندان، راه‌کار پیشگیری از سوءاستفاده نیست.

اما به یاد داشته باشید که این به‌معنی آسیب‌ناپذیری Tor نیست. شگردهای مرسوم پلیسی همچنان می توانند در برابر Tor مؤثر باشند، مانند بررسی ابزار، انگیزه و فرصت، مصاحبه با مظنونان، تحلیل و بررسی شیوهٔ نگارش، تحلیل و بررسی فنی خود محتوا، عملیات sting، ضربه‌های صفحه‌کلید و دیگر تحقیقات فیزیکی. پروژهٔ Tor همچنین از همکاری با همهٔ افراد از جمله گروه‌های اجرای قانون برای آموزش نحوهٔ استفاده از نرم‌افزار Tor برای انجام ایمن تحقیقات یا فعالیت‌های ناشناس به‌صورت آنلاین خرسند است.