مجرمان هم اکنون قادر به انجام کار های بد هستند.
از آنجایی که آن ها حاضرند قوانین را بشکنند، گزینه های زیادی در اختیار دارند که حریم خصوصی بهتری از آنچه تور فراهم می کند دارند.
آن ها می توانند تلفن همراه بدزدند، از آن استفاده کنند، سپس آن را دور بیاندازند;
آن ها می توانند کامپیوتر هایی را در کره یا برزیل کرک کنند و از آن ها برای راه اندازی فعالیت های بد استفاده کنند;
آن ها می توانند از جاسوس افزار، ویروس ها، دیگر روش ها برای در کنترل داشتن میلیون ها ماشین ویندوز در سرتاسر جهان استفاده کنند.
تور قصد دارد تا برای افراد عادی که از قوانین تبعیت می کنند محافظت فراهم کند.
تنها مجرمان دارای حریم خصوصی می باشند، ما باید این مشکل را حل کنیم.
برخی مدافعان ناشناسی می گویند که این تنها یک بده‌بستان می باشد — پذیرش استفاده های نادرست برای استفاده های صحیح — اما همه آن به اینجا ختم نمی شود.
مجرمان و دیگر افراد پلید انگیزه کافی برای یاد گرفتن بهتر شدن در ناشناس بودن را دارند، و بسیاری انگیزه پرداخت مبلغی خوب برای به دست آوردن آن را نیز دارند.
قادر بودن به دزدیدن و استفاده مجدد از هویت قربانیان بی گناه (سرقت هویت) آن را حتی آسان تر می کند.
افراد عادی، در آنسو، نه زمان کافی نه پول کافی برای بدست آوردن حریم خصوصی آنلاین را ندارند.
این بدترین حالت ممکن است.
بنابراین بله، مجرمان می توانند از تور استفاده کنند، ولی آن ها گزینه های بهتری را هم اکنون دارند، بعید به نظر می رسد که گرفتن تور از جهان آن ها را از فعالیت هایشان منصرف کند.
در همین حال، تور و دیگر تدابیر حریم خصوصی می توانند با سرقت هویت، جرم های فیزیکی مانند تعقیب غیر مجاز، و غیره مبارزه کنند.