چند دلیل وجود دارد که خود ما این کار را نمی‌کنیم:

  1. ما نمی‌توانیم اطلاعات را در دسترس قرار دهیم، زیرا کلاینت‌های Tor باید از آن برای انتخاب مسیرهای خود استفاده کنند. بنابراین اگر "مسدود کننده‌ها" آن را بخواهند، می‌توانند آن را دریافت کنند. بعلاوه، حتی اگر به طور مستقیم لیست رله‌ها را به کلاینت‌ها نگفتیم، باز هم کسی می‌تواند از طریق Tor برای آزمایش یک سایت اتصالات زیادی برقرار کند و فهرستی از آدرس‌هایی که می‌بیند بسازد.
  2. اگر کسی بخواهد ما را بلاک کنند، ما معتقدیم که باید اجازه این کار را داشته باشند. بدیهی است که ما ترجیح می‌دهیم که همه به کاربران Tor اجازه اتصال را بدهند، اما افراد این حق را دارند که تصمیم بگیرند خدمات آن‌ها در دسترس چه کسانی باشد و اگر می‌خواهند کاربران ناشناس را مسدود کنند، بتوانند.
  3. قابل مسدود بودن مزایای تاکتیکی نیز دارد: ممکن است پاسخی نگهدارنده‌های وب‌سایت باشد که از طرف Tor احساس خطر می‌کنند. دادن این گزینه به آن‌ها می‌توانند آن‌ها را به فکر وادار کند که آیا واقعا نیاز به قطع دسترسی خصوصی به سیستم آن‌ها وجود دارد؟ اگر نه، چه راه‌حل‌های دیگری را دارند؟ زمانی که صرف مسدود کردن Tor می‌کنند را می‌توانند روی بازنگری رویکرد خود در قبال حریم خصوصی و ناشناسی بگذارند.