توسعه دهندگان تور هیچ کاری نمی‌توانند برای ردیابی کاربران بکنند.
همان تمهیدات محافظتی که اجازه نمی دهد افراد بد باعث از بین رفتن ناشناسی تور بشوند از اینکه ما بفهمیم چه اتفاقی در حال افتادن است جلوگیری می کند.
برخی از طرفداران پیشنهاد کرده‌اند که Tor را به گونه‌ای طراحی کنیم که یک در پشتی نیز داشته باشد.
دو مشکل با این ایده وجود دارد.
اولاً، به صورت فنی سیستم را ضعیف می کند.
داشتن یک شیوه برای پیوند دادن کاربران با فعالیت هایشان یک شکاف بزرگ برای تمام مهاجمان است; و مکانیسم های لازم برای اطمنیان از کنترل صحیح این مسئولیت سنگین و غیر قابل حل می باشد.
دوم، افراد بد به هر حال گرفتار این موضوع نمی‌شوند، زیرا آن‌ها از ابزارهای دیگری برای اطمینان از ناشناس بودن خود استفاده می‌کنند (سرقت هویت، به خطر انداختن رایانه‌ها و استفاده از آن‌ها به عنوان نقاط پرش و غیره).
این بدین معناست که مسئولیت محافظت از مسائل امنیتی که می تواند از هر جایی بیاید به عهده صاحبان سایت می باشد.
این تنها بخشی از هزینه لازم برای استفاده از مزایای اینترنت است.
شما باید آماده ایمن سازی خود در برابر عناصر بد از هر کجا که می خواهند بیایند، باشید.
رد یابی و نظارت روز افزون راه جلوگیری از آزار و اذیت و سو استفاده نیست.
اما به یاد داشته باشید که این به این معنا نیست که تور آسیب پذیر نیست.
روش های پلیسی مرسوم همچنان می تواند در برابر تور مفید واقع شود، مثل وسایل تحقیقاتی، انگیزه، و فرصت، مصاحبه با مظنونین، تحلیل شیوه نگارش، تحلیل فنی خود محتوا، عملیات های استینگ، ضربات صفحه کلید، و دیگر تحقیقات فیزیکی.
پروژه‌ی تور همچنین خوشحال خواهد شد تا با همه از جمله مجریان قانون برای آموزش آن ها به منظور استفاده از نرم افزار تور برای تحقیق به صورت امن یا فعالیت های آنلاین ناشناس کار کند.