ارتباط اینترنتی مبتنی بر مدل ذخیره و ارسال است که می‌توان آن را در قیاس با نشانی پستی فهمید: داده‌ها در بلوک‌هایی به نام بسته‌ها یا دیتاگرام‌‌های IP منتقل می‌شوند.
هر بسته شامل یک نشانی IP مبدا (از فرستنده) و یک نشانی IP مقصد (از گیرنده) است، همان‌گونه که نامه‌های عادی حاوی نشانی‌های پستی فرستنده و گیرنده هستند.
مسیر از فرستنده به گیرنده شامل چندین هاپ از مسیریاب است، جایی که هر مسیریاب نشانی IP مقصد را بازرسی نموده و بسته را به نزدیک‌تر به‌سوی مقصدش می‌فرستد.
بنابراین، هر مسیریابی که بین فرستنده و گیرنده قرار دارد یاد می‌گیرد که فرستنده با گیرنده در ارتباط است.
به‌طور خاص، ISP محلی شما در موقعیتی قرار دارد که می‌تواند نمایهٔ کاملی از مصرف اینترنت شما بسازد.
علاوه بر این، هر سروری در اینترنت که بتواند هر یک از بسته‌ها را ببیند، می‌تواند رفتار شما را نمایه‌سازی کند.
هدف Tor بهبود حریم خصوصی شما با ارسال ترافیک‌‌تان از طریق یک سری پروکسی است.
ارتباط شما در چندین لایه رمزگذاری‌شده است و توسط چندین هاپ از طریق شبکهٔ Tor به گیرندهٔ نهایی هدایت می‌شود.
جزئیات بیشتر در مورد این فرایند را در این مصورسازی می‌توان یافت.
توجه داشته باشید که حالا تمام آنچه ISP محلی شما می‌تواند مشاهده کند این است که شما در حال ارتباط با گره‌های Tor هستید.
به‌طور مشابه، سرورها در اینترنت تنها می‌بینند که توسط گره‌های Tor با آن‌ها تماس گرفته می‌شود.
به‌طور کلی، Tor قصد دارد سه مشکل حفظ حریم خصوصی را حل کند:
ابتدا، Tor وب‌سایت‌ها و سرویس‌ها را از آموختن مکان شما باز می‌دارد، که آن‌ها می‌توانند برای ساختن پایگاه‌داده‌ها در مورد عادت‌ها و علایق شما استفاده کنند.
با Tor، اتصال‌های اینترنت شما به‌طور پیش‌فرض شما را نمایان نمی‌کند -- اکنون شما می‌توانید این قابلیت را داشته باشید که برای هر اتصال، میزان اطلاعات جهت فاش‌شدن را انتخاب کنید.
دوم، Tor افراد را از مشاهدهٔ ترافیک شما به‌صورت محلی (مانند ISP یا کسی که به WiFi یا مسیریاب خانگی شما دسترسی دارد)، از دانستن اینکه چه اطلاعاتی را واکشی می‌کنید و اینکه آن را از کجا واکشی می‌کنید باز می‌دارد.
همچنین آن‌ها را از تصمیم‌گیری در مورد آنچه شما مجاز به یادگیری و انتشار هستید باز می‌دارد -- اگر بتوانید به هر بخشی از شبکهٔ Tor دسترسی یابید، می‌توانید به هر وب‌سایتی در اینترنت برسید.
سوم، Tor اتصال شما را از طریق بیش از یک رلهٔ Tor مسیردهی می‌کند تا هیچ رلهٔ واحدی نتواند بفهمد شما قصد انجام چه کاری را دارید.
از آنجا که این رله‌ها توسط اشخاص یا سازمان‌های مختلف اداره می‌شوند، توزیع اعتماد امنیت بیش‌تری را نسبت به روش قدیمی پروکسی تک هاپ فراهم می‌کند.
بااین‌حال توجه داشه باشید که شرایطی وجود دارند که Tor در آن‌ها از حل اینگونه مشکل‌های حریم‌خصوصی کاملاً عاجز است: مدخل حمله‌های باقی‌مانده را ببینید.